Evet ilk yarı maratonumda da çok heyecanlıydım ama daha önceleri antrenmanlarda yarı maraton similasyonları yapmış,bu mesafelere yaklaşmıştım.Kesinlikle evet,Avrasya maratonunda(ilk maratonum) koşacağım gece uykularım bölünmüş,o hafta heyecan ve stresten hasta olmuştum.İlk yurtdışı maratonumda(Roma maratonu) tatlı bir heyecan bütün benliğiyle kendini hissettiriyordu.Ama yarış günü çıkıp yapacağım şey bana çok uzak birşey değildi.Çıkacaktım ve 42 km civarı asfaltta binlerce insanla beraber koşacaktım.Benim oradaki heyecanım ve beni strese sokan şey tamamen yarışı bitiriş sürem üzerineydi.Aylardır hazırlanıyordum ve tahmini bir bitiş sürem kafamda mevcuttu.Birde %3-5 zorlayarak ulaşmak istediğim hedeflerim vardı.Bu hedefler(4 saat altı maraton)heyecan ve stresin sebebiydi.Herhangi bir sakatlık olmazsa,bir aksilik olmadığı takdirde yarışlar bitecekti.Kafamda bununla ilgili bir şüphe yoktu.
Şimdi ise Orhangazi Ultra maratonu ile hayatımda hiç çıkmadığım bir mesafeye,daha süslü söylemek gerekirse, neredeyse yarısına bile ulaşamadığım bir mesafe söz konusuydu.80 km...
parkur profili